dal ve ağaç ...

insanlar bazen zayıf düştükleri zamanlarda ilk buldukları dala sıkı sıkıya tutunurlar ve o dal bazen hayat boyunca tek tuttukları şey olur ... ağacı komple tutmak varken! ... zor anlar da bile tek kalmayı ve herşeye tek göğüs germeyi bilmek gibisi yok! yoksa biz de ilerde ağaç değil sadece tutunulan bir dal oluruz!

önemli olan dalların ana kaynağı olan ağaç olabilmektir ... ağaç olmak tohumdan başlar ... kişi tohum olduğunu bilmeden ağaç olamaz ... dal olmaya ve öyle kalmaya mecburdur ...

ancak güçlü insanlar mutlu olur ... dallarsa günü kurtarmaktan öteye geçemezler ... ağaçtan bi kere koptukları zaman ölmeye mahkumdurlar ...

ağaç olmak kişinin özünde vardır ... sonradan asla olunmaz ...

o yüzden ağaçlar herkesin yaptığını yapmaz, sabretmeyi ve beklemeyi iyi bilirler ...
ağaç bulduğunuz anda mutlaka hayatınız boyunca ona sahip çıkın yoksa elinizdeki dalla yetinirsiniz!

kalbimi verdiklerime ...

umarım her zaman mutlu olursunuz ... benimle olduğunuz günlerdeki gibi ... umarım o gülen gözleriniz daha da parlar ... umarım hep sevmeyi seçersiniz ... sevmekten vazgeçmek kendinden vazgeçmektir çünkü ... hepinize kalbimden bir parça verdim ... umarım ilerde anlarsınız ne demek istediğimi ... bir parçanız da her zaman bende ... isteseniz de istemeseniz de fark etmeseniz de ... o parçalardır beni ben yapan ... hepinize teşekkürler ... bugünlerimi sizlere borçluyum ... hep mutlu olun!

film şeridi ...

bu sabah hayatım gözlerimin önünden geçti 5-6 saniyede ... çok kısa ama çok derin ... neler yaşamışım? neler hissetmişim? neler görmüşüm? 5-6 saniyede geçti gözlerimden ... çok şeyler kaybedip, çok şeyler de kazanmışım ... sevmişim, sevilmişim, değerini bilememişim, bilememişler, elimdekilerle asla yetinmemişim ama kimi zamanda uyuşmuş güne ayak uydurmuşum ... duruma motive etmeye çalışmışım kendimi ... çok kırmış ve kırılmışım ama çok gülmüş ve güldürmüşüm de ... çok dostum olmuş, bi o kadar da nefret edenim ... başına buyruk yaşamışım çoğu zaman, bazen de bırakmışım başkasına kendimi ... istediklerimi aldıkça hedeflerim artmış, doymamışım ... işte o zaman başlamış kayıplarım da ... üzülmüşüm, hayıflanmışım, tekrar geri almak istemişim ... olmamış ... daha da uzaklaşmışım ... ebediyen kaybetmişim ... ama olgunlaşmışım ... kaybettiklerimden bile kazançlar elde etmeyi öğrenmişim ... yoluma devam etmişim ... hatıraları bir sandığın içinde kalbime gömmüş, yepyeni sandıklar almışım kendime yeni anıları saklamak için ... kapımı kimi zaman kapatmış, kimi zaman sonuna kadar açık tutmuşum ... kimi zaman çocuk olmuşum, kimi zaman herkesten olgun ... hayatın güzel yanını kavramışım kimi zaman, kimi zaman bilinçsizce salıvermişim kendimi ... doğrularımla yaşamışım kimi zaman, kimi zaman doğruları kınamışım ... çok sevmişim kimi zaman, napacağımı bilemeyip saçmalamışım ... kaybetmişim kimi zaman, geri kazanacağım diye daha da uzaklaştırmışım ... hayatın akışına kızmışım, müdaale etmek istemişim, bazen iyi olmuşken bazen kötüleşmiş, yoldan çıkmışım ... hep gülmüşüm hayata en zor zamanımda bile, bazen üzülenle üzülmüşüm ... daha çok gencim, ne yaşadım ki demişim kimi zaman, kimi zaman da neler yaşattım insanlara, kötüyüm ben demişim ... kimi zaman sevilmişim kimsenin sevilmediği kadar, kimi zaman aşık olmuşum ... hayatımı doya doya yaşamışım ... her zaman ... doymak demek üzülmek de demek arkadaş! o zaman ben mutluymuşum bi şekilde be benliğim ... beni bazen tam tersini düşünmeye itsen de mutluyum! kaybettiklerimin anısına!

baştan mı? yoksa aynen devam mı?

yeni bir yıldan herkesin bir beklentisi vardır. Abartısız. "Ne beklentim olacak ya?" diyenlerin iç seslerini duyar gibiyim. "Sus be. Herkes fark edecek." endişeleri yüzlerine yansır. Farklı olma isteği midir bu? "Ben herkes gibi değilim. Olamam. Olmamalıyım" nmantığı mıdır? Yoksa "Ne zaman beklesem, hiçbi halt olmadı ki. Bu sefer de akışına bırakıyorum ulen" nidaları mıdır? Fark etmez. Yine de bu bile bi beklenti değil mi? Akışına bırakmak isteğinin doğurduğu bir beklenti.

Kimisi para ister, kimisi sağlık, kimisi aşk, kimisi yeni şeyler ama değişmeyen birşey var ki herkesin istediği, koskocaman bir umut!

Kötü insanlar ne ister bilemiyorum. Tabii ki kimi zaman ben de kötü oldum. Başkasını üzdüm. Hakkını yedim. Bildim veya bilmedim. Artık bi önemi yok. Ama asla kötüler ne ister bilemedim. Keşke film modunda yaşansa hayat. O zaman aşağı yukarı en azından tahmin ederdim.

Benim de doğal olarak vardır bikaç isteğim. Burda saymaya gerek yok. Zaten kimsenin de ilgisini çekmez sanırım. Ama bir tek isteğim her zaman herkesin isteğidir galiba.

Herkes her zaman gülsün. Asla kötüyken bile tebessüm etmeyi unutmasın.

Bu bir başlangıç mı? Yoksa habire aynı şeyi mi istiyorum?

Sanırım habire aynı şeyi istemek bile yeniden başlıyor içimde.

O zaman başlangıcın devamı diyelim biz buna.

Herkes için dopdolu bir yıl olsun.

Mutlu olmayı unutmayın! Hayat takarak tüketilemeyecek kadar kısa!