kin ...

bana uymuyo demek yeterli ... konuşacak bişey yok kinle ilgili ... bünyem dışı bi olgu ... ne desem zırvalamış olurum ... ama bana kinlenenlerin naptığını görüyorum ... kendime üzülüyorum tabii ki neden böyle oldu diye ... keşke böyle şeyler hiç olmasaydı ... üzgünüm ... ama tek suçlu olduğumu hiç düşünmedim ... adam gibi konuşmama izin verilmemişken bana kinlenilmesini de anlıyorum ama dediğim gibi bana göre bişey değil ve önüme bakıyorum ... arkama çok baktım ... ama artık bakacak birşey yok ... olsaydı zaten gerekeni yapardım ... artık düşünmem gereken çok daha farklı şeyler var ... kin, nefret, öfke geçmişte kaldı ... zaten bir tanesine sahiptim ... öfke ... diğer ikisini hiç hissetmedim ... aklımdan geçti ama uygulamada yapamam ...

benden nefret edenler var hala ... anlıyorum ... herkesin kendi değerleri var ve olmayınca öfke, nefret hatta kin doğal ... yanlışlar yaptım ... bana da yapıldı ... olan oldu diyip geçmedim asla ... dersimi çıkardım ... şu anıma uyguluyorum ... önemli olan da bu ...