erken gelen ...

bu sabah defne joy'u duyunca geçmiş aklıma geldi ... ömer kardeşim ... elimizde büyüyen murat kardeşim ... en yakınımda olan ali kardeşimin ufak erkek kardeşi ... bu sene ölen daha 19 yaşındaki dostlarımız ... 3-4 yıl önce yanımızdan ayrıldıktan yarım saat sonra ölen 20-21 yaşındaki arkadaşlarmız ... ilk zamanlar afallıyor insan ... inanmak istemiyor ...

ömer ... can dostum ... kötü günlerimde yanımda olan insanın ölümünü öğrenişim bile aklıma geliyo ... bir elimde bira karşımda dostlarım ve bir anda biri ömer öldü biliyorsun di mi diyo? ben ömer'i yurt dışında sanarken ömer ölmüş ve bana ailesi dahil kimse sölememiş ... şok! ... kalbim küt küt atıyor ... beyin damarlarım genişliyor ... göz yaşlarımı durduramıyorum ... napacağımı şaşırıyorum ...

murat kardeşim ... haberleri izlerken trafik kazaları üstüne dönüp duran bir muhabbet ... küfrediyorum ... yine kaç kişi öldü diye ... sonra ekrana bir bakıyorum ... arabanın içindeki murat! boynu kırılmış ... inliyor ... napacağımı şaşırıyorum ... telefona sarılıp insanları ağrıycam arıyamıyorum ... cenazesine gidemiyorum ... bana abi demesine izin verdiğim tek insan ... gözümün önünde ekranlarda ölüyor ...

ölen bütün dostlarım aklıma geliyor genç ölümleri görünce ... elim kolum buz kesiyor ... ağzımdan kelimeler dökülmek istemiyor ... napacağımı şaşırıyorum ...

ve kendime biraz gelince hep söylediğim, kendi kendime dinletmeye çalıştığım cümle tekrar aklıma geliyor ... "ya bu hayatı doya doya yaşa, ya da herşeyi kafaya tak ve yaşarken öl"

defne joy ... umarım gittiğin yerde senin gibi canlılarlasındır ... hayata renk katan ... kendi dışındakileri de etkileyen ve keyif veren ... ailesine ve çocuğuna nası sahip çıkıyosa gittiği yerde de bütün hayat felsefesine sahip çıkan parlak bir yıldız, bir alev olursun ...

seni ve senin gibi genç yaşta aramızdan ayrılan herkesi seviyoruz ve asla unutmayın herkes gibi hep aklımızdasınız ...

kendinize orda da iyi bakın ... nası olsa bigün biz de size katılacağız!